Op zondag 31 augustus stonden in de Bosbeskapel bomen centraal. We lazen onder anderen de Fabel van Jotam; Rechters 9:8-15. Jotam is de jongste zoon van Gideon en de enige die een moordpartij van zijn halfbroer Abimelek overleeft. De burgers kiezen een koning. Op grond waarvan kies je een leider, vraagt Jotam zich af. Hij vertelt een fabel over bomen die een koning kiezen.

De olijfboom klinkt als een goede kandidaat. Hij levert olie waarmee priesters en koningen gezalfd worden. Maar hij wil niet. Hij wil zich concentreren op zijn werk. Hij heeft geen behoefte om ‘boven de anderen uit te wuiven’. Dat vind ik zo’n mooi beeld. We kunnen de voorbeelden wel bedenken van moderne wereldleiders die dat  graag zouden willen.
Vervolgens wordt de vraag aan de vijgenboom gesteld. In het Hebreeuws is vijgenboom een vrouwelijk woord. Er staat: wil jij onze koningin zijn? De vijgenboom heeft behalve haar vruchten nóg iets waardevols te bieden aan de gemeenschap. De uitdrukking ‘onder de vijgenboom zitten’, komt in de Bijbel vaak voor als teken van vrede en voorspoed. Dat is toch wat we willen in onze samenleving. Maar de vijgenboom wil niet.
Intussen willen de bomen héél graag een koning kiezen. Ze stellen de kwaliteitseisen bij en vragen de doornstruik. Hij belooft van alles, terwijl hij niets te bieden heeft. Kom in mijn schaduw zitten, zegt hij. Welke schaduw? Een doornstruik heeft geen schaduw, en ook geen vruchten. Wel stekels. En hij heeft maar een klein vonkje nodig om een onbeheersbaar vuur tot stand te brengen. Daar weten ze in Spanje alles van. De doornstruik wordt niet gekozen om zijn kwaliteiten maar vanwege zijn beloften. Niet om de inhoud, maar om de presentatie.

Hiermee is de Fabel van Jotam uit. Er volgt geen conclusie. Geen moraal van het verhaal. Wel stelt Jotam een vraag: “Hebben jullie betrouwbaar gehandeld toen jullie Abimelek tot koning uitriepen?

De preek is te beluisteren via Kerkomproep.