Protestantse Kerk Den Haag

Week 12 Week 12 Update week 12: een week vol wondertjes Na 12 weken is kerkasiel Bethel 84 dagen en 2017 uren bezig, gedragen door 800 voorgangers en 10.600 kerkgangers. We schreven deze week onze 10.000ste kerkganger in en begonnen niet veel later aan weer een nieuw intekenboek. Wat heerlijk dat zoveel mensen de dienst blijven bezoeken en daarmee de familie Tamrazyan door deze moeilijke tijd dragen. Heel veel dank! Bijval Naar aanleiding van onze update van week 11 met de plannen voor de komende weken (onder meer samengevat door het Reformatorisch Dagblad) kregen we veel bijval. Onze verontwaardiging vindt ook binnen het CDA meer weerklank. In toenemende mate merken we dat vanuit de gelederen van deze partij de steun voor kerkasiel en kinderpardon toeneemt. We zijn heel benieuwd of het partijcongres op 9 februari de politieke impasse kan doorbreken. Die dag is te meer een spannende omdat ook de ChristenUnie dan in congres bijeen is en ook daar groeit de frustratie. Beide partijen staan immers met lege handen als het om kinderpardon of om de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris gaat. Op woensdag 16 januari spraken voor- en tegenstanders van het kerkasiel zich uit tijdens een debat in de Waalse Kerk in Amsterdam. “Er is geen plan B, de kerk heeft alleen een plan A en dat is opkomen voor humaniteit”, citeerde het Nederlands Dagblad scriba René de Reuver in een verslag: met menselijkheid valt niet te marchanderen. Oud-staatssecretaris Job Cohen vertelde veel respect te hebben voor het kerkasiel en bood zichzelf als bemiddelaar aan. De belangstelling van de nationale en internationale pers blijft groot, deze week bijvoorbeeld van de Italiaanse krant La Repubblica. En die internationale aandacht zelf werd voor de Volkskrant weer een onderwerp om aandacht aan te besteden. Wondertjes Hopend op en biddend voor het grote wonder, recht voor Hayarpi en haar familie en een rechtvaardig kinderpardon, gebeuren er dagelijks kleine wondertjes bij kerkasiel Bethel. Zo kwam voorganger Wies Blomjous naar de dienst met een tekening van Jo Spier, bekend tekenaar, die ook tijdens zijn verblijf in verschillende concentratiekampen bleef tekenen. Hij schonk Wies in 1977 een tekening (zie de foto onder dit bericht), die ze afgelopen week aan kerkasiel Bethel doorgaf. Een prachtig beeld met een hoopvolle, doorleefde tekst waar we erg blij mee zijn! En coördinator Derk Stegeman kreeg post van de joodse kloosterlinge Korona Moria Hupfeld uit Zwitserland. Zij maakte een ‘megila’, een soort gebedskleedje, voor hem naar aanleiding van een bericht in een krant over het kerkasiel. Zij maakt vaker megila's voor mensen die haar raken in nieuwsberichten. Die stuurt ze op en ze bidt voor die persoon. Op de megila voor Derk staat: ADONAI SCHLACHENI AD BEIT EL (de LEVENDE zond me naar Beit El). Onze band met de kloostergemeenschap Taizé in Frankrijk werd afgelopen week op twee manieren versterkt. We kregen een pakketje met lekkers en een brief vol mooie woorden opgestuurd en afgelopen donderdag kwam een Nederlandse broeder langs, die op verlof was in Nederland. De coördinatoren waren net aan het overleggen over een gat dat gevallen was in het rooster van die nacht, waarna hij zich direct aanbood als voorganger. Daar kunnen we er trouwens altijd meer van gebruiken: voorgangers, en speciaal in de nacht. Je bent zeer welkom! Via kerkasiel@stekdenhaag.nl kun je je opgeven of meer informatie vragen. Wat zijn we eigenlijk aan het doen? door Harm Dane "We zijn met zeven, zitten in een halve kring rond een lege katheder, worden onderzoekend aangekeken door afbeeldingen van iconische figuren en lezen hardop Psalm 107. Het is 1.00 uur in de nacht van vrijdag op zaterdag, 4 op 5 januari. Haast ongemerkt is er al een uur verstreken sinds we begonnen zijn met ons ‘stukje kerkdienst’ in de Bethelkapel in Den Haag. Nog twee uur te gaan. Wat zijn we eigenlijk aan het doen? Denken we dat bidden helpt om politici om te turnen? Nee, zo naïef zijn we niet. Zijn we onder de vermomming van een kerkdienst actie aan het voeren? Nee, actievoeren doe je niet in de beslotenheid van een kleine kerkzaal, actievoeren doe je en plein public. Wat doen we dan? We scheppen. We scheppen leefbare ruimte en tijd in de chaos van het leven. Precies zoals we dat elke zondagmorgen doen. Dan doen we het voor onszelf, ruimte scheppen in de chaos van ons eigen leven. En meestal vinden we het dan na een uurtje wel weer welletjes. Nu doen we het voor de familie Tamrazyan. In de chaos van hun bestaan scheppen we licht. Hun leven wordt beheerst door de chaos van vluchten, ambtsberichten, juridische procedures, dossiers, bezwaarschriften, angst, hoop, teleurstelling, stress. Hier in de Bethelkapel komt voor hen de chaos even tot stilte. Zolang de kerkdienst duurt, is er voor hen pas op de plaats: plaats voor rust, ruimte om te hopen en te bidden. Zolang de kerkdienst duurt, komt de chaos voor hen min of meer even tot bedaren. Zoals voor Jona in de grote vis, niet heel comfortabel, wel beschermd tegen de acute chaos van storm en vloed. Betekent de kerkdienst, al het bidden en zingen en lezen, het definitieve einde van de chaos? Nee, met een kerkdienst, ook al duurt hij drie maanden of langer, krijgen we de chaos in de wereld niet onder controle. Zo naïef zijn we niet. Maar tijdens de kerkdienst klinkt wel het lied van verlangen, het verlangen naar de definitieve herschepping van hemel en aarde. Daarom lezen we met elkaar het verhaal van de verloren zoon, om eraan herinnerd te worden dat deze chaotische wereld niet aan zichzelf is overgelaten, maar een thuis heeft. We horen verhalen over het waken bij terminale patiënten als tekenen van menselijkheid in uitzichtloze situaties. We zingen liederen van Taizé als blijk van verbondenheid met hen die kozen voor een leven in eenvoud en met christenen overal ter wereld. (…) We steken kaarsen aan als bakens van licht. Voordat we er erg in hebben is het 3.00 uur. Haast met tegenzin dragen we de kerkdienst over aan het groepje dat na ons ruimte gaat scheppen. Opgewekt lopen we rond half vier door donker Den Haag en voelen ons in de ruimte gezet." Harm Dane uit Amersfoort bracht een bijzondere nacht door in buurt-en-kerkhuis Bethel en deelt zijn ervaringen in bovenstaand verhaal. < Week 11 > Week 13
terug